Oğuz Atay'ın 'Günlük Hayatlar' kitabı, yazarın ölümünden sonra yayımlanan ve edebiyatımızda önemli bir yere sahip olan eserlerinden biridir. Kitap, Atay'ın daha önceki romanlarında işlediği temaları derinlemesine irdeleyen, bireyin iç dünyasındaki çatışmaları, toplumsal yabancılaşmayı ve varoluşsal sancıları ustaca ele alır. 'Tutunamayanlar' ve 'Tehlikeli Oyunlar' gibi eserleriyle tanınan Atay'ın kendine özgü ironik ve alaycı üslubunun belirgin olduğu 'Günlük Hayatlar', okuyucuyu düşünmeye sevk eden, katmanlı bir anlatıya sahiptir. Kitap, modern insanın karmaşık psikolojisini, kimlik arayışını ve anlam kaybını merkeze alırken, aynı zamanda toplumsal normlara uyum sağlamakta zorlanan bireyin sancılarını da gözler önüne serer. Atay'ın karakterleri, genellikle kendi iç hesaplaşmalarıyla boğuşan, çevresiyle uyumsuz ve hayatın anlamını sorgulayan figürlerdir. 'Günlük Hayatlar'da da bu çizgi devam eder; karakterler, günlük yaşamın sıradanlığı içinde kaybolmuş, ancak bir yandan da bu sıradanlıktan kurtulma ve kendilerini gerçekleştirme arzusuyla yanıp tutuşurlar. Kitabın temaları arasında zamanın akışı, hafıza, ölüm, aşk, yalnızlık ve iletişimsizlik gibi evrensel konular yer alır. Atay, bu temaları işlerken postmodern anlatım tekniklerinden yararlanır; parçalı anlatım, bilinç akışı, ironi ve metinlerarasılık gibi unsurları kullanarak okuyucuyu aktif bir okuma sürecine dahil eder. Hedef okur kitlesi, edebiyatı derinlemesine sorgulayan, bireyin iç dünyasına ilgi duyan, modern ve postmodern edebiyat akımlarına aşina olan okuyuculardır. Kitap, özellikle Oğuz Atay'ın eserlerine aşina olanlar için, yazarın düşünce dünyasını daha iyi anlamak adına önemli bir kaynaktır. Benzer temaları işleyen eserler arasında Ahmet Hamdi Tanpınar'ın 'Saatleri Ayarlama Enstitüsü', Yusuf Atılgan'ın 'Anayurt Oteli' ve Gabriel Garcia Marquez'in 'Yüzyıllık Yalnızlık' gibi romanlar sayılabilir. Bu eserler de bireyin iç dünyasına odaklanarak, toplumsal değişimlerin birey üzerindeki etkilerini ve varoluşsal sorgulamaları ele alırlar.

Oğuz Atay (1934-1977), Türk edebiyatının en önemli ve yenilikçi yazarlarından biridir. Ankara Üniversitesi Mühendislik Fakültesi'ni bitirdikten sonra uzun yıllar boyunca mühendis olarak çalışmış, aynı zamanda akademik kariyerine de devam ederek doktorasını tamamlamıştır. Atay'ın edebiyat dünyasına girişi, 1962'de yayımlanan 'Oyunlarla Yaşayanlar' adlı oyunuyla olmuştur. Ancak asıl ününü ve kalıcı yerini kazanmasını sağlayan eseri, 1969'da yayımlanan ilk romanı 'Tutunamayanlar'dır. Bu roman, o dönemde alışılagelen anlatım biçimlerinin dışına çıkarak, postmodern edebiyatın öncüsü olarak kabul edilmiştir. Atay'ın üslubu, ironi, alay, kara mizah ve felsefi derinlik ile karakterize edilir. Okuyucuyu düşünmeye ve sorgulamaya iten, dilin sınırlarını zorlayan bir anlatım benimsemiştir. Karakterleri genellikle toplumla uyumsuz, kendi iç dünyalarında kaybolmuş, hayatın anlamını arayan ve çoğu zaman başarısızlığa uğrayan bireylerdir. Atay'ın eserlerinde bireyin yalnızlığı, yabancılaşması, kimlik arayışı ve varoluşsal sancıları merkezi temalar olarak öne çıkar. 'Tutunamayanlar'ın ardından 1973'te 'Tehlikeli Oyunlar' romanını yayımlamış, bu eser de ilk romanı gibi büyük bir ilgi görmüştür. Ölümünden sonra yayımlanan 'Günlük Hayatlar' (1987) ve 'Bir Bilim Adamının Romanı' (1982) gibi eserleri de onun edebi mirasının önemli bir parçasını oluşturur. Atay, eserleriyle çağdaş Türk edebiyatında yeni bir soluk getirmiş, modern insanın karmaşık ruh halini ve toplumsal değişimlerin birey üzerindeki etkilerini ustaca işlemiştir. Eserleri, ölümünden sonra büyük bir ilgi görmüş ve birçok dile çevrilmiştir. Atay, Türk edebiyatında postmodernizmin kurucularından biri olarak kabul edilir ve onun eserleri, günümüz yazarları üzerinde de derin bir etkiye sahiptir. Atay'ın edebiyat dünyasındaki önemi, sadece romanlarıyla sınırlı kalmamış, aynı zamanda denemeleri ve oyunlarıyla da genişlemiştir. Aldığı ödüller arasında, 'Tutunamayanlar' romanıyla TRT Roman Ödülü (1970) bulunmaktadır. Atay, yaşadığı dönemde cumhuriyet dönemi Türkiye'sinin toplumsal ve kültürel değişimlerini yakından gözlemlemiş ve bu gözlemlerini eserlerine ustaca yansıtmıştır. 1977'de aramızdan ayrılmasına rağmen, eserleri hala canlılığını korumakta ve yeni okuyucu kitleleri tarafından keşfedilmektedir.