Ender Yıldırım'ın kaleme aldığı 'Türkiye ve İran İlişkileri 1918-1960' adlı eseri, iki komşu ülke arasındaki karmaşık ve dinamik ilişkilerin kapsamlı bir analizini sunmaktadır. Kitap, Birinci Dünya Savaşı'nın sona ermesiyle başlayan ve Soğuk Savaş'ın etkilerinin yoğunlaştığı bir dönemi ele alarak, Türkiye ve İran'ın siyasi, ekonomik ve kültürel etkileşimlerini derinlemesine inceler. Yıldırım, bu dönemdeki diplomatik görüşmeleri, sınır anlaşmazlıklarını, ekonomik işbirliklerini ve güvenlik işbirliği çabalarını detaylandırırken, uluslararası dengelerin bu ikili ilişkilere nasıl yansıdığını da gözler önüne serer. Özellikle, her iki ülkenin bölgesel ve küresel aktörlerle olan ilişkileri bağlamında kendi ulusal çıkarlarını nasıl korumaya çalıştığına odaklanılır. Kitabın temel temaları arasında milliyetçilik, bölgesel güç dengeleri, jeopolitik stratejiler ve kültürel alışveriş yer alır. Yıldırım, bu temaları tarihsel belgeler, diplomatik yazışmalar ve akademik araştırmalara dayandırarak objektif bir bakış açısı sunar. Eser, tarihçiler, siyaset bilimciler, uluslararası ilişkiler uzmanları ve Türkiye ile İran arasındaki ilişkilerin tarihsel kökenlerini ve gelişimini anlamak isteyen geniş bir okuyucu kitlesi için önemli bir kaynaktır. Benzer eserler arasında, bölgedeki diğer ülkelerle olan ilişkileri inceleyen çalışmalar ve Türkiye'nin dış politikası üzerine yazılmış akademik yayınlar sayılabilir. Ancak Yıldırım'ın eseri, spesifik olarak Türkiye-İran ilişkilerine odaklanması ve incelenen dönemin siyasi atmosferini başarıyla yansıtmasıyla öne çıkar.

Ender Yıldırım, Türkiye ve İran ilişkileri üzerine yaptığı kapsamlı çalışmalarıyla tanınan bir tarihçi ve akademisyendir. Akademik kariyerine başladığı günden itibaren, özellikle Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemi ve Türkiye Cumhuriyeti'nin kuruluşundan itibaren Orta Doğu ve Kafkasya ile olan ilişkiler üzerine yoğunlaşmıştır. Yıldırım'ın üslubu, derinlemesine araştırma, titiz belge analizi ve akademik birikimini anlaşılır bir dille aktarma becerisiyle karakterizedir. Eserlerinde, tarihsel olayları dönemin siyasi ve sosyal bağlamı içinde değerlendirerek okuyucuya zengin bir perspektif sunar. 'Türkiye ve İran İlişkileri 1918-1960' adlı eseri, yazarın bu alandaki uzmanlığının bir göstergesidir. Bunun yanı sıra, Yıldırım'ın Osmanlı'dan Cumhuriyete geçiş sürecindeki dış politika dinamikleri, Türk-Rus ilişkileri ve Orta Asya'daki Türk Cumhuriyetleri üzerine de önemli çalışmaları bulunmaktadır. Akademik dergilerde yayımlanmış makaleleri ve katıldığı uluslararası konferanslardaki sunumları, onun güncel akademik tartışmalara katkısını göstermektedir. Yazarın eserleri, tarihsel derinliği ve analitik gücü sayesinde birçok akademik ödüle layık görülmüştür. Yıldırım'ın çalışmaları, Türkiye'nin dış politikasını ve bölgesel etkileşimlerini anlamak için temel kaynaklar arasında yer almaktadır. Kendisi, özellikle 20. yüzyıl başlarından ortalarına kadar olan dönemdeki uluslararası ilişkilerin karmaşıklığını ve Türkiye'nin bu süreçteki rolünü aydınlatma konusunda önemli bir misyon üstlenmiştir.