J.D. Salinger'ın 1961 tarihli başyapıtı 'Franny ve Zooey', Salinger'ın Glasses serisinin bir parçası olan iki kısa öyküden oluşur: 'Franny' ve 'Zooey'. Her iki öykü de Glass ailesinin üyelerine odaklanır; bu aile, eski bir vodvil yıldızı olan Bessie ve Les Glass'ın çocukları olan son derece zeki ama duygusal olarak karmaşık yedi çocuğun entelektüel ve ruhsal arayışlarını konu alır. 'Franny', Yale Üniversitesi'nden yeni mezun olmuş ve bir edebiyat öğrencisi olan genç ve hassas Franny Glass'ın hikayesini anlatır. Franny, entelektüel çevresindeki yapaylık ve ruhsal boşluktan derin bir rahatsızlık duymaktadır. Üniversitedeki bir parti sırasında yaşadığı bir kriz, onu derin bir varoluşsal sorgulamaya iter. Özellikle bir Hristiyan mistik olan St. Francis'in öğretileriyle ilgilenmeye başlar ve geçici bir mutluluk ve anlam duygusu bulur. Ancak bu arayışı, onu çevresiyle olan bağlarını koparma noktasına getirir. 'Zooey' ise Franny'nin ağabeyi Zooey Glass'ın hikayesini daha derinlemesine inceler. Zooey, Franny'nin yaşadığı ruhsal çöküntüyü ve ailenin genel entelektüel ve duygusal karmaşıklığını daha iyi anlar. Kendisi de bir oyuncu ve entelektüel olarak kendi yolunu bulmaya çalışır. Ailesinin diğer üyeleriyle, özellikle de annesi Bessie ve büyükannesi ile yaptığı konuşmalar, karakterin kendi içsel çatışmalarını ve hayatın anlamı üzerine düşüncelerini ortaya koyar. Zooey, Franny'nin yaşadığı ruhsal acıyı hafifletmek ve ona yol göstermek için büyük bir çaba gösterir. Kitabın ana temaları arasında ruhsal arayış, entelektüel kibir, yapaylık ve sahtekarlıkla mücadele, aile bağları, sanatın ve dinin insan ruhu üzerindeki etkisi ve modern dünyanın getirdiği yabancılaşma yer alır. Salinger, karakterlerinin iç dünyalarını, diyaloglar aracılığıyla ustaca işler. Franny ve Zooey, daha çok entelektüel ve ruhsal derinlik arayan, modern yaşamın getirdiği baskılarla başa çıkmaya çalışan gençler ve yetişkinler için uygundur. Kitap, Salinger'ın önceki eserleri olan 'Çavdar Tarlasında Çocuklar' ile tematik olarak benzerlikler taşır; her ikisi de gençlerin yetişkin dünyasının sahtekarlığına karşı duyduğu rahatsızlığı ve anlam arayışını konu alır. Benzer temaları işleyen diğer eserler arasında Herman Hesse'nin 'Sidarta'sı, Albert Camus'nün 'Yabancı'sı ve belki de J.D. Salinger'ın kendi 'Gözlüklü Çocuklar' serisindeki diğer eserleri sayılabilir. Her iki öykü de Salinger'ın kendine özgü, keskin ve içten diyalogları, karakterlerin zihinsel evrenlerine yaptığı derin dalışlar ve ruhsal konulara yaklaşımıyla öne çıkar.

Jerome David Salinger (1919-2010), 20. yüzyıl Amerikan edebiyatının en etkili ve gizemli figürlerinden biridir. Özellikle 'Çavdar Tarlasında Çocuklar' (The Catcher in the Rye) adlı romanıyla tanınan Salinger, hayatının büyük bölümünü gözlerden uzak, inzivada geçirmiştir. New York'ta Yahudi bir baba ve İrlandalı-İskoç bir annenin çocuğu olarak dünyaya gelen Salinger, gençlik yıllarında edebiyata olan ilgisini keşfetti. Ursinus College ve New York Üniversitesi'nde edebiyat üzerine eğitim aldı, ancak eğitimini tamamlamadı. II. Dünya Savaşı sırasında Avrupa'da görev yaptı ve Normandiya Çıkarması'nda yer aldı. Savaşın travmatik deneyimleri, eserlerine derinlemesine yansıdı. Savaş sonrası dönemde yazmaya devam etti ve 1951'de 'Çavdar Tarlasında Çocuklar' yayımlandı. Bu roman, ergenlik bunalımını, toplumsal yabancılaşmayı ve gençlerin yetişkin dünyasının sahtekarlığına karşı duyduğu tepkiyi ustaca ele almasıyla büyük ilgi gördü ve kısa sürede klasikleşti. Salinger'ın üslubu, keskin, doğrudan ve samimi diyalogları, genç karakterlerin zihinsel ve duygusal karmaşıklıklarını derinlemesine irdelemesiyle karakterizedir. Kelime seçimindeki titizliği, karakterlerin iç seslerini gerçekçi bir şekilde yansıtması ve okuyucuyu karakterlerin dünyasına çekmedeki ustalığı, onu çağdaşlarından ayırır. 'Çavdar Tarlasında Çocuklar'ın başarısının ardından Salinger, daha çok kısa öyküler yayımlamaya başladı. 'Dokuz Öykü' (Nine Stories, 1953), 'Franny ve Zooey' (Franny and Zooey, 1961) ve 'Shakepeare, Salinger ve Ben' (Raise High the Roof Beam, Carpenters and Seymour: An Introduction, 1963) gibi eserleri de büyük beğeni topladı. Bu eserler, genellikle Glass ailesi etrafında döner ve ruhsal arayış, sanat, din ve aile bağları gibi temaları işler. Salinger'ın eserleri, zaman zaman tartışmalara da yol açmıştır; özellikle karakterlerinin dil kullanımı ve toplumsal eleştirileri dikkat çekmiştir. Salinger, 'Çavdar Tarlasında Çocuklar'ın yayımlanmasından sonra medyadan ve halkın ilgisinden kaçınarak New Hampshire'daki evine çekildi ve çok az eser yayımladı. Bu inziva, hakkında birçok spekülasyona neden oldu. Salinger, edebiyat dünyasına sunduğu eşsiz katkılarla, özellikle gençlerin sesini edebiyatta duyurması ve insan ruhunun derinliklerine yaptığı yolculuklarla tanınır. Eserleri, günümüzde de okurlar tarafından büyük bir ilgiyle okunmaya ve incelenmeye devam etmektedir. Edebi kariyeri boyunca herhangi bir büyük ödül almamış olsa da, 'Çavdar Tarlasında Çocuklar'ın kazandığı kültürel etki ve kalıcı popülaritesi, onu Amerikan edebiyatının en önemli yazarlarından biri olarak konumlandırmıştır. Salinger'ın döneminin ruhunu yakalayan ve evrensel temaları işleyen eserleri, modern edebiyat üzerinde kalıcı bir iz bırakmıştır.