Yeryüzünün Kalbi, Özgür Balpınar'ın kaleme aldığı, doğa, insan ruhu ve ekolojik denge temalarını derinlemesine işleyen bir roman. Kitap, modern dünyanın kaosunda kaybolmuş bir bireyin, Anadolu'nun unutulmuş bir köyünde doğayla yeniden bağlantı kurma yolculuğunu anlatıyor. Ana karakter, şehir hayatının stresi ve yalnızlığından bunalan genç bir mimar olan Ece'dir. Ece, büyükannesinin miras bıraktığı eski bir evi onarmak için İstanbul'un gürültüsünden uzaklaşıp, Ege'nin dağlık bir bölgesine yerleşir. Burada, toprağın kokusu, rüzgarın fısıltısı ve ormanın sessizliğiyle yüzleşir. Roman, Ece'nin içsel dönüşümünü, yerel halkın geleneksel yaşam pratikleriyle modern çevresel sorunlar arasındaki çatışmayı betimliyor. Temalar açısından, kitap ekolojik bilinç, sürdürülebilirlik ve insanın doğayla kopuk ilişkisini merkeze alıyor. Yeryüzünün kalbi metaforu, gezegenin canlı bir varlık gibi atılan nabzını simgeliyor; iklim değişikliği, ormansızlaşma ve endüstriyel tarımın yarattığı tahribatlar üzerinden insanlığın bu kalbe nasıl zarar verdiğini sorguluyor. Ece'nin yolculuğu, şamanistik unsurlarla zenginleştirilmiş; eski Türk mitlerinden esinlenen ritüeller ve doğa ruhlarıyla diyaloglar, kitabın mistik katmanını oluşturuyor. Hedef okur kitlesi, çevre bilinci yüksek genç yetişkinler, doğa severler ve spiritüel arayış içindeki bireyler. Özellikle 25-45 yaş arası, şehirli ama kırsal köklerine özlem duyan okurlar için ideal; feminizm ve ekofeminizm perspektifinden kadınların doğayla ilişkisini vurgulayan bölümler, kadın okurları da çekiyor. Kitabın üslubu şiirsel ve betimlemelere dayalı; Balpınar'ın doğa sahnelerini canlı kılan dili, okuyucuyu adeta ormana taşıyor. Benzer eserler arasında, Richard Powers'ın 'The Overstory'si gibi ağaçlar ve ekosistem odaklı romanlar; Barbara Kingsolver'ın 'Prodigal Summer'ı ile kırsal dönüşüm temaları; veya Türk edebiyatından Ahmet Ümit'in mistik unsurlu polisiyeleri değil, daha çok Latife Tekin'in 'Sevgili Arsız Ölüm'ü gibi doğa ve kadın odaklı anlatılar akla geliyor. Yeryüzünün Kalbi, 350 sayfalık bir hacme sahip, ilk baskısı 2022'de yapılmış. Roman, Ece'nin evi restore ederken bulduğu eski bir günlük üzerinden paralel bir hikaye sunuyor: Büyükannesinin 1950'lerdeki orman koruma mücadelesi, günümüzle kesişerek nesiller arası bir köprü kuruyor. Bu yapı, kitabın tarihsel derinliğini artırıyor. Tema olarak, umut ve eylem çağrısı ön planda; okuyucuyu pasif tüketimden uzaklaştırıp, kişisel sorumluluğa davet ediyor. Çevresel aktivizm sahneleri, gerçekçi ve ilham verici; örneğin, yerel bir nehir kirliliği protestosu, iklim grevlerini anımsatıyor. Hedef okur için, kitap sadece eğlence değil, farkındalık aracı; okuma grupları veya çevre kulüpleri için tartışma malzemesi. Benzerlikler bakımından, Thoreau'nun 'Walden' felsefesiyle paralellikler taşıyor, ama daha romanik bir yaklaşımla. Balpınar'ın mimari geçmişinden esinlenerek, evin restorasyonu metaforu, ruhun onarımını simgeliyor. Kitap, Anadolu folklorunu modern ekolojiyle harmanlayarak, Türk edebiyatına özgün bir katkı sunuyor. Son bölümlerde, Ece'nin topluluk kurma çabası, kolektif eylem gücünü vurguluyor. Genel olarak, Yeryüzünün Kalbi, çağımızın en acil sorununa edebiyatın gücüyle dokunan, dönüştürücü bir eser.

Özgür Balpınar, 1985 doğumlu Türk yazar ve çevreci aktivist, edebiyat dünyasında doğa temalı eserleriyle tanınıyor. İzmir'de doğup büyüyen Balpınar, çocukluğunu Ege'nin ormanlarında geçirerek doğaya olan tutkusunu erken yaşta keşfetti. Mimari eğitimi aldıktan sonra, sürdürülebilir tasarım üzerine yüksek lisans yapan yazar, 2010'larda yazı serüvenine başladı. İlk kitabı 'Toprağın Fısıltıları' (2015) ile dikkat çekti; bu deneme-roman karışımı, iklim değişikliğinin yerel etkilerini işliyordu. Balpınar'ın üslubu, lirik ve betimleyici; doğayı antropomorfik bir varlık gibi resmetmesi, okuyucuda empati uyandırıyor. Şiirsel dili, geleneksel Türk edebiyatından etkilenmiş; Yunus Emre'nin doğa sevgisiyle modern ekolojiyi birleştiriyor. Yeryüzünün Kalbi (2022), onun dördüncü romanı ve en olgun eseri; bu kitapta, kişisel hikaye ile küresel sorunları iç içe geçirerek, edebiyatı aktivizm aracı haline getiriyor. Diğer önemli eserleri arasında 'Denizlerin Gözyaşları' (2018, deniz kirliliği temalı) ve 'Dağların Nefesi' (2020, dağ ekosistemleri) yer alıyor. Ödüller açısından, 2019'da Türkiye Çevre Edebiyatı Ödülü'nü 'Denizlerin Gözyaşları' ile kazandı; 2023'te ise Yeryüzünün Kalbi, Yeşil Kalem Edebiyat Ödülü'ne layık görüldü. Dönem olarak, Balpınar 2010'lar sonrası antropojen çağın yazarlarından; COVID-19 pandemisi sırasında yazdığı eserler, doğayla yeniden bağ kurma ihtiyacını yansıtıyor. Biyografik olarak, evli ve bir çocuk annesi olan yazar, İzmir'de bir ekoköy projesinde yaşıyor. Aktivizmi, yazılarının ayrılmaz parçası; WWF Türkiye ile işbirliği yaptı, orman yangınları sonrası ağaç dikim kampanyalarına katıldı. Üslubunda, feminist bir damar var; kadın karakterlerini doğanın koruyucuları olarak konumlandırıyor. Önemli eserleri, genellikle Anadolu'yu mekan tutuyor, yerel mitleri küresel meselelerle harmanlıyor. Balpınar, edebiyatın dönüştürücü gücüne inanıyor; röportajlarında, 'Doğayı yazmak, onu kurtarmaktır' diyor. Dönem etkisi olarak, Greta Thunberg gibi figürlerden ilham alıyor, ama Türk bağlamında Ziraat Mühendisleri Odası gibi kurumlarla çalışıyor. Yazarın geleceğe dair planları, bir gençlik distopyası serisi; iklim mültecileri temalı. Özgür Balpınar, Türk edebiyatında ekolojik sesin öncüsü olarak anılıyor.