En Sevgili Kul Son Nebi Son Resul Muhammedi Nurlar, Yusuf En Nebhani tarafından kaleme alınmış derin bir manevi ve dini eserdir. Bu kitap, İslam peygamberi Hz. Muhammed'in (SAV) hayatı, mucizeleri, ahlaki nitelikleri ve peygamberlik misyonu üzerine yoğunlaşan kapsamlı bir çalışmadır. Nebhani, Peygamber Efendimizi 'En Sevgili Kul', 'Son Nebi' ve 'Son Resul' olarak tanımlayarak, onun İslam dinindeki eşsiz konumunu vurgular. Kitap, Peygamber'in doğumu, çocukluğu, peygamberlik dönemi, hicret, Medine dönemi ve vefatı gibi kronolojik bir yapı izlerken, aynı zamanda onun mucizeleri, hadisleri ve Kur'an-ı Kerim ile ilişkisini detaylı bir şekilde ele alır. Yazar, Peygamber'in hayatından örnekler vererek, onun merhamet, adalet, sabır ve liderlik gibi erdemlerini modern okuyucuya aktarır. Kitabın ana teması, Hz. Muhammed'in insanlık için son rehber olması ve onun sünnetinin günümüz Müslümanları için yol gösterici niteliğidir. Nebhani, Peygamber sevgisini (muhabbet-i Nebi) merkeze alarak, okuyucuyu manevi bir yolculuğa çıkarır ve Peygamber'in nurani yönünü, yani 'Muhammedi Nurlar'ı, tasavvufi bir perspektiften işler. Bu bağlamda, kitap tasavvufi unsurlarla zenginleştirilmiş olup, Peygamber'in ruhani mirasını ve velayet zincirini de tartışır. Hedef okur kitlesi, başta Müslümanlar olmak üzere, İslam tarihi ve biyografisine ilgi duyanlar, dini eğitim almak isteyen gençler ve yetişkinler, manevi gelişim arayan bireylerdir. Özellikle Arap dünyası ve Osmanlı sonrası İslam düşüncesine meraklı akademisyenler için de değerlidir. Kitap, geleneksel İslami metinlere dayalı bir üslupla yazılmış olup, ayet ve hadis alıntılarıyla desteklenmiştir. Benzer kitaplar arasında, Martin Lings'in 'Muhammed'in Hayatı' (The Life of Muhammad), Karen Armstrong'un 'Muhammed: Bir Peygamberin Biyografisi' ve geleneksel İslami eserlerden İbn Hişam'ın 'Siretu'n-Nebeviyye'si ile Said Nursi'nin Risale-i Nur Külliyatı'ndaki Peygamber odaklı bölümler yer alır. Bu eserler gibi, Nebhani'nin kitabı da Peygamber'in hayatını romantik ve ilham verici bir şekilde sunar, ancak Nebhani'nin tasavvufi derinliği onu diğerlerinden ayırır. Kitabın özeti olarak, Peygamber'in bebekliğindeki mucizelerden başlayarak, Mekke'deki tebliğ dönemindeki zorluklara, Bedir, Uhud gibi savaşlardaki liderliğine ve Medine'de kurulan adil topluma kadar uzanan bir anlatım hakimdir. Yazar, Peygamber'in kadın hakları, köle azadı ve toplumsal barış gibi reformlarını vurgulayarak, onun evrensel mesajını öne çıkarır. Tema açısından, kitap 'nur' kavramını merkeze alır; Peygamber'in nuru, İslam'ın aydınlatıcı gücü olarak tasvir edilir. Bu, okuyucuda derin bir sevgi ve bağlılık uyandırmayı amaçlar. Hedef okur için, kitap günlük ibadetlerde ve manevi pratiklerde rehberlik sağlar. Benzer eserlerle kıyaslandığında, Nebhani'nin çalışması daha geleneksel ve duygusal bir tonda olup, modern biyografilerden farklı olarak, hilye ve salavat gibi İslami geleneklere yer verir. Kitabın detaylı özetinde, Peygamber'in ahlakı üzerine ayrı bir bölüm bulunur; burada, onun doğruluk (sıdk), emanet ve tebliğ gibi nitelikleri örneklerle açıklanır. Ayrıca, Peygamber'in mucizeleri (mu'cizat) arasında ayın yarılması, miraç olayı ve Kur'an'ın kendisi detaylandırılır. Yazar, bu unsurları akılcı bir yaklaşımla sunarak, şüpheci okuyucuları ikna etmeyi hedefler. Kitabın son bölümlerinde, Peygamber sevgisinin önemi ve onun ümmet için dua ettiği vurgulanır. Genel olarak, bu eser 19. yüzyıl sonu İslam düşüncesinin bir yansıması olup, Peygamber'in mirasını koruma çabasını taşır.

Yusuf En Nebhani (1849-1932), Filistinli bir âlim, şair, sufi ve hukukçu olarak tanınan önemli bir İslam düşünürüdür. Beyrut'ta doğan Nebhani, Osmanlı İmparatorluğu döneminde eğitim aldı ve Şam, Beyrut ile Kudüs'te çeşitli görevlerde bulundu. Babası İsmail Nebhani de bir âlimdi ve oğluna erken yaşta dini ilimler aşıladı. Nebhani, fıkıh, hadis, tefsir ve tasavvuf alanlarında uzmanlaştı; Şafiî mezhebine mensuptu. Gençliğinde Mısır ve Lübnan'da eğitim gördü, ardından Osmanlı mahkemelerinde kadılık yaptı. 1909'da Şam'da başkadılık görevine getirildi, ancak siyasi çalkantılar nedeniyle emekli oldu. Hayatının son yıllarında Beyrut'a yerleşti ve eserlerine odaklandı. Nebhani, Nakşibendî tarikatına bağlı bir sufiydi ve Peygamber sevgisi (muhabbetullah) onun düşüncesinin merkezindeydi. Üslubu, geleneksel İslami edebiyatı yansıtır; şiirsel, duygusal ve alıntı dolu bir dil kullanır. Eserleri genellikle Arapça olup, tasavvufi ve hagiografik niteliktedir. Önemli eserleri arasında 'El-Mecmu'atu'n-Nebeviyye fi'l-Ehadiysi'l-Şerife' (Peygamber hadisleri derlemesi), 'Hulasetü'l-Esrar fi Menakıbi'l-Hüseyni'l-Mukaddes' (Hz. Hüseyin'in menkıbeleri) ve tabii ki 'En Sevgili Kul Son Nebi Son Resul Muhammedi Nurlar' yer alır. Bu kitap, onun Peygamber biyografisi alanındaki başyapıtıdır ve tasavvufi unsurlarla doludur. Nebhani, şiirlerinde de Peygamber'i öven kasideler yazmıştır; 'Kulübü'd-Dürriye' gibi divanları vardır. Ödüller açısından, Osmanlı dönemindeki akademik unvanları (örneğin, Şeyhülislamlık adaylığı) dışında resmi ödüller almamıştır, ancak İslam âleminde saygın bir konumda anılır. Dönemi, 19. yüzyıl sonu ve 20. yüzyıl başı Osmanlı çöküşüyle çakışır; bu süreçte, Batı sömürgeciliğine karşı İslami kimliği savundu. Nebhani, Siyonizm'e karşı erken eleştiriler yapan bir figür olarak bilinir ve Filistin'in manevi mirasını koruma çabasındaydı. Biyografisi, geleneksel âlimlik ile modern siyasi farkındalığın kesişimini gösterir. Ölümünden sonra, eserleri Arap dünyasında basılmış ve çevrilmiştir. Üslubunda, duygusal derinlik ve dini coşku ön plandadır; okuyucuyu manevi bir atmosfere çeker. Önemli eserleri, Peygamber ve Ehl-i Beyt sevgisini işler, bu da onu sufilerin favorisi yapar. Döneminde, reformist hareketlere karşı gelenekselciliği savundu, ancak esnek bir yaklaşımla. Nebhani'nin mirası, bugün bile tasavvuf ve Peygamber çalışmaları alanında etkilidir.