Zülfü Livaneli'nin 2011 yılında yayımlanan Serenad romanı, Türkiye'nin yakın tarihine damgasını vurmuş toplumsal ve siyasi olayları, bireysel hafızanın süzgecinden geçirerek anlatan güçlü bir eserdir. Roman, İstanbul Üniversitesi'nde görevli genç ve idealist bir profesör olan Maya Duran'ın, eski bir Nazi subayının kızı olan yaşlı ve yalnız bir kadın olan Profesör Maximillian von Friesen ile olan ilişkisi üzerinden ilerler. Maya, Friesen'in kızı Nadia'nın anılarını yazıya dökmekle görevlendirilir. Bu süreçte Nadia'nın geçmişine dair korkunç gerçekler ortaya çıkar; Nazi döneminde Yahudilere yapılan zulümler, toplama kampları, ihanetler ve insanlık dışı olaylar tek tek aydınlanır. Romanın merkezinde, savaşın ve ideolojilerin insan ruhunda yarattığı derin travmalar, aşkın iyileştirici gücü ve hafızanın yükü yer alır. Livaneli, Serenad'da bir yandan Nazi zulmünü gözler önüne sererken, diğer yandan Türkiye'nin kendi içindeki siyasi çalkantılarını, farklı toplumsal kesimlerin başından geçenleri ve bireylerin bu olaylar karşısındaki duruşlarını da ustaca harmanlar. Romanın adı olan 'Serenad', bir yandan geçmişin unutulmuş acılarını hatırlatan bir ağıt niteliği taşırken, bir yandan da hafızanın ve sevginin insan ruhunu yeniden yeşertebileceği umudunu simgeler. Hedef okur kitlesi oldukça geniştir; tarihsel romanları sevenler, toplumsal sorunlara duyarlı okurlar, insan ruhunun derinliklerine inen eserlerden hoşlananlar ve tabii ki Zülfü Livaneli'nin edebiyatına aşina olanlar Serenad'ı büyük bir keyifle okuyacaklardır. Benzer eserler olarak, Gabriel Garcia Marquez'in 'Yüzyıllık Yalnızlık' romanındaki aile sırlarının ve geçmişin yükünün işlenişi, Mario Puzo'nun 'Baba' romanındaki mafya babalarının trajik hikayeleri ve Elif Şafak'ın 'Baba ve Piç' romanındaki Doğu-Batı çatışması ve aile bağlarının çözümlenmesi gibi temalar Serenad ile paralellikler taşır. Livaneli'nin akıcı dili ve sürükleyici anlatımıyla Serenad, okuyucuyu hem bilgilendiren hem de derinden etkileyen bir başyapıttır.

Zülfü Livaneli, 1946'da Balıkesir'in Ilgın ilçesinde doğmuş, Türk müzisyen, söz yazarı, şair, siyasetçi, yazar ve yönetmendir. Edebiyat ve müzik dünyasında çok yönlü bir sanatçı olarak tanınan Livaneli, eserlerinde toplumsal sorunlara, insan haklarına, barışa ve sevgiye dair evrensel temaları işlemiştir. Müzik kariyerine 1970'lerde başlayan Livaneli, siyasi görüşleri nedeniyle Türkiye'de yaşadığı baskılar sonucu 1970'lerin ortasında İsveç'e sürgün gitmiş, ancak daha sonra ülkesine dönmüştür. Bu sürgün deneyimi, onun sanatında önemli bir iz bırakmış ve eserlerine derinlik katmıştır. Livaneli'nin yazarlık üslubu, yalın, akıcı ve duygu yüklüdür. Hikayelerini genellikle gerçekçi bir zeminde anlatır ancak karakterlerinin iç dünyalarına ve duygusal derinliklerine odaklanmayı başarır. Toplumsal hafıza, siyasi baskılar, kuşaklararası çatışmalar, aşk ve insanlık onuru gibi konuları ustaca işler. Önemli eserleri arasında 'Kardeşim Benim', 'Bir Kúrt Masalı', 'Engereğin Gözleri', 'Leyla'nın Evi', 'Serenad', 'Huzursuzluk' ve 'Kırlangıç Çığlığı' gibi romanları bulunur. Bu romanlar birçok dile çevrilmiş ve uluslararası alanda da başarı yakalamıştır. Livaneli, sanatıyla birçok ödül kazanmıştır. 'Leyla'nın Evi' romanı, 2008 yılında 'Balkanika Avrupa Edebiyat Ödülü'ne layık görülmüştür. 'Serenad' romanı da büyük beğeni toplamış ve çeşitli ödüllerle taçlandırılmıştır. Sanatçı, aynı zamanda Birleşmiş Milletler İyi Niyet Elçisi olarak da görev yapmış ve kültürel diyaloğun önemini vurgulamıştır. Livaneli'nin eserleri, Türkiye'nin siyasi ve toplumsal dönüşümlerinin yaşandığı bir döneme denk gelmiş, bu süreçleri kendi sanatsal yorumuyla zenginleştirmiştir. Onun sanatı, hem Türkiye'de hem de dünya çapında pek çok insanı etkilemiş ve ilham vermiştir.